एकट्या वाहणाऱ्या दुपारीत सळसळणाऱ्या झाडाची कळकळ ऐकायला कोण उभंय कुठे?
एक तो गाणारा कवी होता, त्याचा नाही पत्ता!! 

कागदावर एक रेघ ओढायला निमित्त लागत नाही.

पाऊस पडला – तुझी आठवण आली

किंवा तुझी आठवण आली (नि पाऊस पडला!)

इतकंही अमाप होतं.

आभाळातून कोसळणाऱ्या थेंबांचा कैक सेकंदांचाच प्रवास!

गर्भ – जन्म – उत्साह – आनंद – वेग आणि अकस्मात मृत्यु – दफन!

ही सारी गोष्ट जेवढी मी उपभोगतो; तेवढीच क्लेषदायक?

जीव कातरत जाणारी बासरी, निळ्या रात्रीत पागोळ्यांचं पाणी!

दूरदूरवर दिसायला प्रकाश नाही; थंडीला सारायला ऊब नाही!

ऊब नाही, पण खूप घट़्ट आहे तुझ्या आठवणींची मिठी!

गात्र-गात्र थंड करणारी…