सांडलेल्या थेंबांतून कुरणं
फुलताना
फुललेल्या कुरणांतून पिंगाण्यांचे
गाणे;
नि आकाश पिवळसर करून भिंगोऱ्यांचा
नाच
तेव्हा तू, मी, आपण, कधीच
नव्हतो!
स्वर्गतुल्य पृथ्वी करून
संपलेलं चित्र एखादं
आणि कड्या-कपाऱ्यांत कुठे
रंग भरायला
ओढ्या-नाल्यांना काजळ लावायला
तू गेलीस तेव्हा काठावर
उरली सावली!
आपण आपले करत गेलो आणि
उरला अंधार
दिवस संपला की झाला सुरू,
नकळत असा
उरणारा एक उसासा, इथून
टाकला
कुरणांत कुरळ्या गवतांत
अडकून बसला!
पंकज
१६ ऑक्टोबर २०१९
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा