तुझं हसणं आणि असणं,
जसं हृदयाचं माझं पातं,
गार भर्राट वाऱ्यावरती,
थेंबार झपाट भरकटणं!
तुझ्या ओठांच्या हालचाली,
आली लाली ती गाली,
आणि ते केस; नव्हे रात्री!
पकडे मला कात्रीत!
ती हुंकार देती पैंजणे,
नि हुलकावण्या कानातली डुले,
वेड पाखरू मन माझं,
तुझ्या गर्द बटांवर झुले!
तू असतानाची वेळ,
अशी मंत्रमुग्ध अनोखी,
तू नसताना जवळी,
मन बिथरे, मी अनोळखी!
अशी उबदार, हवीहवीशी,
तुझी कव, तुझा स्पर्श,
मन तुझं माझ्या मनात,
तेव्हा लागे शून्याचाही अर्थ!
तुला जवळ बोलावून,
माझ्या स्पर्शात सामावून,
माझ्या, माझीयाचा कढ,
तुझ्या, तुझीयात ओढ!
- पंकज / ०६/११/२०२४
